Pobyt w domach pomocy społecznej

Pomoc w postaci pobytu w domu pomocy społecznej skierowana jest dla osoby, która wymaga całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, a dla której pomoc nie może być zrealizowana w postaci usług opiekuńczych.

Domy pomocy społecznej dzielą się na:

• domy dla osób w podeszłym wieku
• domy dla osób przewlekle somatycznie chorych
• domy dla osób przewlekle psychicznie chorych
• domy dla dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie
• domy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie
• domy dla osób niepełnosprawnych fizycznie
• domy dla osób uzależnionych od alkoholu

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny w wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania, którego wysokość w zależności od tego czy dom ma zasięg gminny, powiatowy czy regionalny, ustalana jest przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę lub marszałka województwa.

Opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:

• mieszkaniec domu – do wysokości 70 proc. swojego dochodu
• małżonek, zstępni przed wstępnymi, w przypadku gdy dochód tych osób przekracza 300 % kryterium dochodowego, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300 %. tego kryterium
• w przypadku niewywiązania się z wnoszenia opłat przez osoby wymienione powyżej, za pobyt w domu płaci zastępczo gmina. Gminie przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków.

Za pobyt w domu pomocy społecznej opłaty wnoszą w kolejności:

• mieszkaniec domu
• małżonek, zstępni przed wstępnymi
• gmina, z której osoba została skierowana do domu opieki społecznej

W przypadku, gdy mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność, rodzina oraz gmina nie mają obowiązku wnoszenia opłat.